ten nie był produktem pamięci genealogicznej. Monarchia longobardzka nie miała dynastycznej ciągłości. Rotari na przykład był pierwszym królem ex genere Harodos. Nie omieszkał on zresztą umieścić tuż po liście królów swojej własnej genealogii obejmującej dwanaście pokoleń. To świadectwo znakomitości swojego rodu wystawiał sobie sam, opierając się na własnej pamięci, bez pomocy "starców". Lista królów natomiast, na której nie było przodków Rotariego, potrzebna była do czegoś innego: stanowiła szkielet tradycji historycznej i została umieszczona w uroczystym prologu po to, żeby legitymizować spis prawa.<br>Istotnie był to goły szkielet tradycji, sprowadzony do suchego wykazu imion, niekiedy wzbogaconych informacją o przynależności rodowej poszczególnych królów