zielony nożyk podobny był do rekina z zaciśniętymi szczękami. Odchylił ostrze - błysnęła chłodna stal, nacinając odbitym światłem poręcz barierki. Rozejrzał się wokoło. Pusto, ani jednego człowieka. W dole szyny, uciekające za ścianą drzew w cztery strony świata i łączące wszystkie możliwie miejsca na Ziemi. Dworce i semafory stanowiły układ krwionośny, pompujący w tę i z powrotem osobowe pociągi, lokomotywy, towarowe wagony w tętnicach trakcyjnych węzłów. Wystarczyłoby naciąć jedną z nich, a industrialny świat wykrwawiłby się na śmierć, poprułaby się pordzewiała pajęczyna uciskająca Ziemię... "Ale nie takim scyzorykiem!" - wyrwał się z zadumy. Dosłownie w tej samej chwili usłyszał śmiech. Z dołu, pod