snu na słomie rozścielonej na podłodze.<br>Następnego dnia rano ruszyłyśmy do bliskiego już Krakowa. Przejście wiejską drogą z Konar do szosy zakopiańskiej za dnia okazało się jeszcze większym koszmarem niż nocą. Pobojowisko, jakie trzeba było minąć w świetle dziennym, wryło się w moją pamięć tak silnie, że nawet teraz, po ponad pół wieku mam pod powiekami każdy jego szczegół.<br>Na szosie między Mogilanami a Borkiem spotkałyśmy jeszcze kilka zamarzniętych ciał zepchniętych do rowu i częściowo przysypanych śniegiem.<br>Droga z Mogilan do Krakowa była już niewielkim spacerem, w porównaniu z przebytą w ciągu poprzednich dwu dni przestrzenia. Z borkowskiej góry miasto widać