to tylko delikatna zapowiedź studzenia euforii. Chyba zresztą już mało kto skłonny jest budować prognozy kursu złotego na podstawie spodziewanych wpływów z prywatyzacji majątku. Dziwi jednak to, że w mediach trudno się doszukać wypowiedzi akcentujących niedopuszczalność obecnych proporcji w gospodarce. Mało kto ma odwagę powiedzieć wprost, że żyjemy - jako kraj - ponad stan, że polski dług publiczny wynosi znowu prawie 60 mld dolarów, że nie powinniśmy spłatą tych długów obciążać przyszłych pokoleń. Boimy się sami sobie powiedzieć, że powinniśmy zwiększyć stopę inwestycji i konsumować mniejszą część produktu krajowego. Boimy się powiedzieć choćby słowo o konieczności oszczędzania wydatków budżetowych, choć to właśnie one