zabiegów przypominających swoją dokładnością procedurę postępowania naukowego, wreszcie intuicyjnego wczucia się w te własności rozpatrywanego utworu, które wymykają się jakimkolwiek uchwytom analizy wyłącznie racjonalnej, które tworzą najgłębszą tajemnicę rodzenia się i egzystencji dzieła sztuki. Wniknąć w nią może wyłącznie krytyk współczujący, zdolny wczuć się w intencje autora i stać się poniekąd współtwórcą dzieła. Feldman był krytykiem entuzjastą, który nie krył się z subiektywizmem swych ocen, wyrażał je bezpośrednio, stylem często emocjonalnym, pełnym patosu, nie zawsze z korzyścią dla jasności wywodów i zdolności przekonywania.<br>Jego głównym osiągnięciem życiowym była pierwsza synteza literacka Młodej Polski pt. Piśmiennictwo polskie ostatnich lat dwudziestu (1902) w