przeszedł mnie dreszcz. To było pojednanie: korzystając z wolnego pokoju, bo cały turnus udał się na plażę, spędziłem z Renatą czas pewien w tym samym łóżku, co przed paru godzinami z Lilianą. Przywarłem do niej z westchnieniem szczęścia i wydobywałem z siebie ostatnie siły, bo przecież chodziło o przyszłość, ale ponieważ obydwoje mieliśmy za sobą nie przespaną noc - ona z powodu pociągu - szybko się zmęczyliśmy i zapadliśmy w ciężki sen. Obudził nas Zdzisio, powracający z plaży.<br>- Zaraz wychodzę - rzuciła mu Renata z łóżka.<br>- Nie przeszkadzajcie sobie! - zawołał rozanielony Zdzisio i wycofał się na korytarz.<br>- Dobrze - zdecydowała Renata wkładając sukienkę w słonie