jego brodę, która odbijała się ciemną plamą na błyszczącym kołnierzyku. Nagle pochylił się w przód i patrzył w ziemię z takim uporem, że aż mi się zrobiło przykro.<br>- Jeżeli nie bawi cię kino, to możemy iść rzekłam sucho i wstałam, ale dziwnym trafem w tej samej chwili zapalono znowu światła, ponieważ coś zepsuło się w taśmie.<br>- Ależ jaka ty jesteś dzisiaj niespokojna!... powiedział z przekąsem i patrzył w ziemię. Schyliłam się również, ale ponieważ jestem krótkowzroczna, nie zobaczyłam nawet skrawka podłogi.<br>- Cóż ty tam widzisz? - zapytałam i ziewnęłam. Udzielił mi się czyjś niepokój. Na pewno ktoś jest niespokojny, pomyślałam i przeczuwałam