pozbawiać narodu swojej poezji i swojej fizycznej obecności. Byłaby to zbyt wielka strata. Aby jej uniknąć, trzeba było zakładać sobie knebel autocenzury, godzić się na cenzorskie skreślenia, od czasu do czasu pisać coś aprobatywnego o ustroju komunistycznym a krytycznego - o zachodnich demokracjach (co zresztą i tak nie miało większego znaczenia, ponieważ, jak nam uczynnie wyjaśnia redaktor książki, "jego utwory o Ameryce [...] czytane między wierszami [...] są w istocie często utworami o Rosji"). Musiał zniekształcać prawdę w swoich publicznych wystąpieniach, aby w zamian za to zachowywać przywilej wysyłania co jakiś czas poufnych depesz do Breżniewa. Mówiąc jeszcze prościej, musiał kłamać, aby móc mówić