wyrazem dwóch przeciwstawnych nurtów, jakie istniały w łonie tej partii. Dla W. Liebknechta założenie i poparcie polskiej organizacji pokrywało się z możliwością urzeczywistnienia części programu rewolucji 1848 r. Treść tę zawierała również oficjalna, partyjna ocena kwestii polskiej, dla rozwiązywania której obaj z Beblem występowali niekiedy z tradycyjnymi postulatami. Bez zastrzeżeń popierała ich politykę mała grupa radykalnych marksistów z Ledebourem na czele.<br>Jednakże ton polityce dnia powszechnego SPD nadawała większość funkcjonariuszy partyjnych i związkowych młodego pokolenia, którzy wyrośli w niemieckim państwie narodowym i nasiąkli mentalnością narodowo-niemiecką. "Prusko-niemieckie państwo narodowe epoki wilhelmińskiej - stwierdza autor - to społeczeństwo państwowe, od którego niezliczonych powiązań