zaranie...<br>&lt;page nr=262&gt; Domyślił się od razu, że musi to być cytat z jakiegoś znanego poety, lecz pojęcia nie miał, kto ten wiersz mógł napisać. Raz jeszcze go przeczytał i półgłosem powtórzył: "czy popiół tylko zostanie i zamęt, co idzie w przepaść z burzą?" Cóż zostało z tego młodego, nieznanego chłopca? Tylko popiół i zamęt?<br>Stał z pochyloną głową, zmarznięte dłonie wcisnąwszy w kieszenie płaszcza, i po długiej dopiero chwili zdał sobie sprawę, że myśląc o spoczywającym pod tą płytą człowieku myśli o samym sobie. "Czy popiół tylko zostanie i zamęt, co idzie w przepaść z burzą?" Nie mógł się od tych słów