bez niej wiedziałam; boż to jedno cielę mi zdechło? A ona: "Jeżeli u was rośnie - mówi - takie zioło, to mogę cielę uratować". Poszłam z nią, bo byłam ciekawa. Szuka, szuka, to powącha, to pogryzie. "Nie ma - powiada - trzeba będzie to spróbować, bo ma podobną gorycz do tamtego". Nazbierała, dosypała trochę popiołu gorącego, zmieszała i wszystko tak zręcznie jak aptekarz, potem wsypała do mleka i daje. A cielę, jakby rozumiało, pije, chociaż gorzkie, niesmaczne; beczy, a pije i oblizuje się. I co powiecie? Zdrowe. No, czy nie dziw? <br>Kiedy skończyło się lato, i kobiety, i mężczyźni, i dzieci żałowali Maciusia - bo król