najczęściej do modelowania przepływu w warunkach ruchu nie ustalonego, a więc przede wszystkim do transformacji fal wezbraniowych. Dysponując modelem transformacji dla danego odcinka koryta rzecznego zawartego pomiędzy dwoma przekrojami kontrolowanymi, można użyć go do określenia przepływów chwilowych w dowolnym przekroju tego odcinka, np. wartości przepływu maksymalnego. Jest to praktycznie jedyna poprawna metoda transformacji przepływów maksymalnych, które mogą rosnąć lub maleć z biegiem rzeki, w zależności od splotu wielu czynników takich jak: ukształtowanie koryta i doliny rzecznej, aktualna wielkość dopływu bocznego i jego rozkład wzdłuż koryta itp. Modele transformacji przepływu omówiono m.in. w pracy [Kundzewicz, 1985].<br>Metoda analogii hydrologicznej polega na