którego "powstaniu" jest oparta, może, choć nie musi, być kolejnym <br>wycinkiem tej samej linii ewolucyjnej. Dlatego istotne znaczenie ma sposób, w jaki arbitralnie wyznacza się początek gatunku temporalnego. Wydawało się niegdyś, że najprościej uznać za początek gatunku pojawienie się okazów z cechą dla niego diagnostyczną. Jest jednak oczywiste, że w populacjach pośrednich wiekowo pomiędzy gatunkiem a jego przodkiem tylko pewna część osobników była nosicielami tej cechy, przy czym w miarę upływu czasu geologicznego udział tych osobników w populacji wzrastał aż do jej zdominowania (ryc. 2.5).<br>Ta powszechnie stosowana przez biostratygrafów metodą wyznaczania granic gatunku <br>jest niewłaściwa, bo powoduje szczególne zafałszowanie