być w tym przypadku mowy o antysemityzmie europejskich przywódców, ale raczej - kolejny paradoks - o ich nadmiernej politycznej poprawności. Dokument, który wskazał na muzułmańskich imigrantów jako sprawców większości antyżydowskich wystąpień, wprawił europejskich decydentów w niemałe zakłopotanie. Do tej pory wszelka krytyka tej społeczności piętnowana była bowiem jako przejaw ksenofobii lub politycznego populizmu.<br>Stwierdzenie, że wielu podobnych aktów dokonują antyglobaliści, również nie pasowało do obowiązującej wizji świata. Okazało się, że flag z gwiazdą Dawida nie palą już tylko skinheadzi, ale również młodzi anarchiści z arafatkami na twarzach i Che na koszulkach. Według nich &lt;name type="place"&gt;Izrael&lt;/&gt; jest państwem ucisku, bliskowschodnią emanacją amerykańskiego imperializmu. Tym samym