poczucia więzi rodzinnej jak u antenatów. Trudno spodziewać się i przywilejów, i obowiązków, które onegdaj wynikały z przynależności. Jednak ta spisana przynależność daje poczucie zakorzenienia.<br><br>Przez całe wieki gęste drzewa rodzinne miały także swój wymiar metafizyczny. "Mitologia rodu - twierdzi Marcin Czerwiński - pełna była analogii z ziemią, z owocowaniem, z następstwem pór roku. Wielki kosmiczny wzorzec potwierdzał świętość procesu - przechodzenie życia z jednych członków rodu na następnych. Istniała swego rodzaju wieczność rodowa, uczestnicząca w wieczności natury, w której wszyscy zmarli członkowie byli i teraz obecni. Na przypadkowy w końcu moment, którym jest indywidualne życie, nakładała się perspektywa innego czasu - długiej, ponadpokoleniowej ciągłości".<br><br>Stryjkiem