panie dyrektorze Fizdejko. Wielki Mistrz jest mój i nikt go z moich szponów nie wyrwie.<br> FIZDEJKO<br> strzela mu w łeb z browninga<br>Gada jak bohater z kryminalnego romansu. Milcz, milcz na wieki, przeklęty symbolu mojej hańby.<br><br>&lt;page nr=305&gt;<br><br> Wbiegają panny cztery z fraucymeru Mistrza i wynoszą księcia przez drzwi<br>No - von Plasewitz, pora puścić twoje depresyjne gazy. W za dobrych humorach jesteśmy wszyscy, moi państwo.<br> v. PLASEWITZ<br> wyjmuje z kieszeni jakąś dziwną rurkę i odkręca śrubkę: słychać głośny syk<br>Chcecie? Bardzo proszę.<br> FIZDEJKO<br>Janulka, to wszystko był zły sen. My zaczynamy wszystko na nowo. Jesteś pomszczona. Księżnę biorę za guwernantkę.<br> JANULKA<br> wskazując na