z krzesła. <br>- Co? z ojcem? Oszalałeś? <br>Blada ze wzruszenia, trzęsła rękami nad głową. <br>- Sama, sama! Tylko sama pojadę! <br>Ponieważ nie sprzeciwiano się, od razu zgasła, umilkła. Rzuciła kilka wystraszonych spojrzeń i przysunęła się do Jadwigi. <br>Dosyć już o moich sprawach - postanowiła sobie. <br>- Co u ciebie słychać, Jadwigo? Co pani Katarzyna porabia? - zapytała synowej. <br>Jadwiga przybrała postawę obronną. Zawsze drażliwa na punkcie własnej rodziny, teraz szczególnie żywo odczuwała wszelkie aluzje do dziejów pani Kasi i sióstr. Powróciwszy bowiem po dłuższej nieobecności do kraju, zastała swoich bliskich w złej, uciążliwej doli. Żagiełtowski umarł kilka lat temu, Madzię opuścił jej natarczywy, poetyczny mąż, popadłszy