jakiejkolwiek demokracji wewnątrzpartyjnej. Ludzi, którym imponuje siła i którzy bez dyskusji wyczuwają, kto ma instynkt lidera stada. W SLD liczą się ostre kły, a te najostrzejsze ma wciąż premier. Pouczająca jest tu analiza długiej rywalizacji Jozefa Oleksego z Millerem. Oleksy to polityk ambitny, który nigdy nie pogodził się ze swoją porażką w 1995 roku, gdy musiał opuścić urząd premiera. Leszek Miller wpierw w 1997 roku w upokarzający sposób odsunął go od funkcji szefa SdRP, a potem w 2001 roku pominął go przy tworzeniu rządu. Teoretycznie więc Oleksy powinien być nieprzejednanym wrogiem Millera.<br>Jednak Oleksy nigdy nie przeciągał struny w atakowaniu Millera