poza granicami teatralnego horyzontu i kulis.<br> O ile w "Zabawie" inteligent jest winien głównie poprzez niepodjęcie roli przewodnika, przez nieobecność, o tyle w "Alfie" - realna możliwość pełnienia takiej roli zostaje jakby zakwestionowana i podana w wątpliwość. W centrum zainteresowania pozostaje cham - już nie bezradny i zagubiony, lecz świadomie szukający i porozumienia, uparcie trzymający się własnego poczucia prawdy i uczciwości. Dla niego, jak sam powie, "prawdziwe więzienie jest w głowie". Dotychczasowy stereotyp chama ulega rozbiciu.<br> Mrożek w ogóle jest w tej sztuce przeciw stereotypom - także tym, które w ostatnim czasie zyskały szczególną popularność. Jeden z najświetniejszych dialogów sztuki - rozmowa Alfy z arcybiskupem