słyszałem swoje słowa. Wtedy dopiero mnie zauważyła. Niech pan wejdzie. Pan tam stał pod oknem, prawda? Kiwnąłem głową. Niewiele brakowało, żebym przez tego drania zrobiła panu krzywdę. A tak tylko trzeba będzie oszklić. Zrobi pan to dla mnie? Znowu kiwnąłem głową, chociaż nigdy nie oprawiałem okien. Z pana, panie Antoni, porządny człowiek i uczynny. Nie powinnam się zadawać z takimi jak on, tylko z takimi jak pan. Nerwowo zapaliła papierosa. To może jutro pan przyjdzie, bo dzisiaj nie mam już ochoty na męskie towarzystwo. Uśmiechnęła się. Teraz wychodzę, to do widzenia.<br>Poszedłem do znajomego szklarza. Pożyczyłem kitu, kupiłem szybę przyciętą na