jeszcze córkę. Spodobało się bardzo Ewelinie, że byli tacy naturalni, do synowej i jej rodziny odnosili się bardzo serdecznie, mimo że ich jedynak wybrał sobie na żonę dziewczynę ze wsi. Takie trochę Wesele... Nad ranem Jarek poprosił Ewelinę do tańca, oboje byli trochę podpici, zaczęli sobie mówić na ty. <br>- Szybko porzucasz kochanki i szybko znajdujesz nowe - powiedziała z nutą pretensji. <br>Roześmiał się. Był obcy i naprawdę interesujący, nie ten dzieciuch, który tu się przed rokiem pojawił.<br>- Pamiętam - rzekł krótko. <br>Ale powiedział to takim tonem, że Ewelina poczuła się znów kobietą. Wybaczyła mu nawet niezbyt miłą wiadomość, że chce się przenieść z