ręką. - To, co ja widzę, to pestka, null, liczy się, jak oni to widzą, panie Janie kochany. To nie jest wojna dla takich ludzi jak pan, oni zabiją każdego, profesor, pisarz, bankrut, jakim ja się stanę, im bez różnicy, jeśli już można radzić, niech pan zdejmie krawat, najlepiej niech pan porzuci wszystkie krawaty.<br>- Zgoda, jutro przyjdę jak Witos, dla mnie, w gruncie rzeczy, to gancegal.<br>- Ulżyło mi, i jak już przy tym jesteśmy, pańska teczka też za elegancka, nie pasuje do skromnego biuralisty.<br>- Tak, oryginalna prezesówka, zanosiło się, że zostanę prezesem polskich literatów - dorzucił z sarkazmem Jassmont. - Sprzedam, póki można dostać