kartach mieszczańskiej powieści - gdzie motyw dziecka-dziwoląga, dziecka-wyrodka niepokojącego rodzinę jest częsty, jeżeli nie stały. Grzech takiego wyrodka polega przede wszystkim na uszczuplaniu majątku, nagromadzonego pracą pokoleń. Własność przechodzi w ręce młodych i całą troską rodziców jest zdolność ich potomstwa do zachowania i pomnożenia spadku, czy to będą pieniądze, posiadłości czy otoczone szacunkiem sąsiadów nazwisko. Syn marnotrawny odbiegający upodobaniami i temperamentem od pozostałych członków klanu, kukułcze pisklę marzące o niedozwolonych lotach - to prawdziwe nieszczęście dla osiadłego i zrównoważonego rodu.<br> Przesądny lęk przed tego rodzaju katastrofą podsuwa mieszczaństwu bezwzględną naganę wszystkich ponęt życia, zdolnych odwrócić uwagę spadkobiercy od przepisanej obyczajem kariery