czym uklęknie; wkrótce wstanie, zażyje jakąś pastylkę i weźmie do ręki książkę. Po chwili odłoży ją i zapali świecę. Teraz trzyma ją w pełnej garści, coraz bardziej świadoma jej chujowego kształtu. Stawia ją przed wiszącym na ścianie krucyfiksem. Cofa się. Teraz znowu się przybliża, żeby ręce ogrzać, czy raczej myśli poskromić bólem-płomieniem. Krzyżuje ręce na piersiach, przyciska, aż ból widać na jej twarzy. Zsuwa dłonie po udach i wraca środkiem ciała. Słychać jej oddech. Siada na brzegu łóżka, skulona wokół rąk przyciśniętych do podbrzusza. Pomału podnosi głowę do Boga.<br>Dziwny jest Twego miłosierdzia zakon;<br>gdy wilk Twój złoty chwyta jagnię