czasu, żeby myśleć o pracy. Dopiero jak stamtąd wyszedłem, przypomniałem sobie o obowiązkach i zatelefonowałem z automatu. Tym razem numer był wolny, więc powiedziałem, że jestem chory i że mnie nie będzie. Nie wiem dokładnie, która była godzina, ale na pewno nie było jeszcze za późno, żeby odwołać konwój albo posłać do Przywar zastępstwo.<br>- A jak znalazł się pan w szpitalu?<br>- Nie mam pojęcia. Z budki poszedłem w stronę postoju taksówek i nagle zrobiło mi się ciemno przed oczyma. Ocknąłem się dopiero, jak mnie wieźli na syrenie.<br>- A co panu dolega?<br>- Właściwie nic poważnego. Przeziębienie plus przemęczenie. Chwilowe niedokrwienie mięśnia sercowego