jakieś oszustwo. Jednak to była prawda - rozpulchniona skóra wypełniła nacięcia, zabliźniły się przeklęte rany.<br>- Nikt cię nie chce, chłopcze - ciągnął dalej Doron. - Nic nie masz do stracenia, a mnie winien jesteś życie. Takiego kogoś potrzebuję.<br>- Będę ci służył, panie - kiwnął głową Magwer po chwili namysłu.<br>- Posłuchaj więc - Doron usiadł koło posłania młodzieńca, podkulił nogi, objął ramionami kolana. - Urodziłem się w domu niezbyt bogatym, ale też i nie biednym. Matka moja odziedziczyła kilkudziesięciu niewolnych i spory kawałek ziemi. Byłem piątym dzieckiem w domu, a trzecim, które udało się odchować. Starszą ode mnie Loszlę szybko oddano za męża do domu Edgów. Siostra miała