doskonałego chrześcijanina. Żywot ten stał się poczytną lekturą ówczesnej elity kulturalnej (tej lekturze zawdzięczać będzie swe nawrócenie św. Augustyn). Antoni reprezentuje monastycyzm spontaniczny, indywidualny, w formie anachoreckiej. Pierwotny egipski monastycyzm św. Antoniego i pierwszych eremitów stanowił w swej istocie ucieczkę &lt;foreign lang="lat"&gt;(anachoresis)&lt;/&gt; od świata i świeckiej kultury. Słowem tym - rzecz charakterystyczna - posługiwano się w Egipcie w ciągu III i IV w. jako technicznym określeniem sposobu uniknięcia przez chłopów przygniatającego ciężaru opodatkowania i przymusowych świadczeń. Monastycyzm rodzi się więc jako ruch wyrażający protest przeciw istniejącym strukturom społecznym. Warto zaznaczyć, że - wedle relacji &lt;name type="person"&gt;Atanazego&lt;/&gt; - &lt;name type="person"&gt;św. Antoni&lt;/&gt; rozumiał swoje życie jako pełną realizację ewangelii.<br>Wychowany