nigdy wcześniej nie byli młodymi, jakby po przyjściu do wojska od razu zostali obcięci. Nie lubił ich, momentami nawet nienawidził, ale nic nie mógł im zrobić. Wprawdzie im nie, ale niech no tylko wreszcie przyjdą jego młodzi... Oczyma wyobraźni wracał do sceny: "- Tempo raz! Tempo dwa! - woła a jego młodzi posłusznie padają na ziemię i podnoszą się z niej. Wychodzi z szpaleru ostatkiem sił robiących pompki żołnierzy i wspaniałomyślnie nakazuje im: "Powstań!". Podnoszą się powoli, narzekają na piekące z bólu przedramiona, a on, krzycząc głośno, wydaje im następne polecenia. Wszyscy rozbiegają się do sal, a po chwili, przebrawszy się, wracają na