jej stało? Chora?<br>- Nie wiem. Kriszan tylko się śmieje, szczerzy zęby. To niedobry człowiek.<br>- A może byśmy tam zajrzeli? Nie można pozwolić, żeby tak cierpiała...<br>- Po co mnie ciągniesz? - opędzała się Judyta. - Boję się chorób, brzydzę, jak na mój gust życie tu trwa za krótko, czternastoletnie dziewczynki zostają matkami... Obłąkany pośpiech. Dzieci rodzą dzieci - wzdrygnęła się. - Tu nawet każdy zapach jest podszyty tchnieniem zgnilizny, swądem palonych ciał... Nie, nie pójdę.<br>Wychodząc z budynku ambasady zanurzył się w gęsty roztwór kurzu i słońca, od razu cała skóra pokryła się potem. Mrużył oczy, powietrze było pełne tęczowych cekinów, ulatywały i falowały zgodnie ze