krótką chwilę wszelkie władze fizyczne i umysłowe odmówiły mu posłuszeństwa. Zaraz potem w duszy jego rozszalała się straszliwa burza, tym straszliwsza, że wzmocniona rozterką. W tajfunie uczuć absolutnie nie mógł tak na poczekaniu rozstrzygnąć, czy spotkało go tragiczne nieszczęście, jakim była wyraźna zdrada pięknej Barbary, czy też niespodziewany sukces w postaci wykrycia tajemniczego, znienawidzonego rywala. Przytknął twarz do szyby i dzikim wzrokiem wpatrzył się w dwuosobową grupę wewnątrz pokoju.<br>Przez pierwszych kilka chwil nie udawało mu się zidentyfikować odrażającego osobnika nie tylko dlatego, że usytuowanie obu zajętych sobą postaci nie sprzyjało identyfikacji, ale też i z tej przyczyny, że szaleńcza zazdrość