przez rokoko) i jest, tak jak ona, podszyta bólem przemijania.</><br><br><div sex="f"><br>Dobrochna Ratajczakowa <br><br><tit>Franciszek Wężyk (1785-1862)</><br><br> Współczesny biografista Franciszka Wężyka pozostaje w nie lada kłopocie. Nie tylko ze względu na długie życie pisarza, czy sporą liczbę dzieł przezeń stworzonych, lecz przede wszystkim ze względu na jego nieustabilizowaną pozycję w epoce postanisławowskiej, na znaczną rozbieżność sądów o tej twórczości. Miejsce Wężyka znajduje się bowiem na swoistej ziemi niczyjej, opuszczonej przez klasyków, nie zajętej przez romantyków, co sprawia, że niektórzy badacze widzą w nim klasyka (Stanisław Tarnowski, Roman Pilat, Piotr Chmielowski, Marian Szyjkowski – choć dwaj ostatni czynią to z zastrzeżeniami), inni umieszczają