się następnie pojęcie stopnia niezawodności schematu wnioskowania. Mówiąc swobodnie, jest to częstość, z jaką schemat ten prowadzi od prawdziwych przesłanek do prawdziwych wniosków. <br> Postuluje się wreszcie, aby - wnioskując wedle jakiegoś schematu wnioskowania - uznawać konkluzję ze stopniem pewności nie większym od stopnia niezawodności stosowanego schematu. Prosty dowód okazuje, iż tak czyniąc postępuje się racjonalnie w tym sensie, że bilans zysków i strat z działań podjętych na podstawie konkluzji wnioskowania będzie `a la longue dodatni. Tak więc zawodne sposoby wnioskowania dadzą się uzasadnić praktycznie - przy założeniu, że spełniają sformułowany wyżej postulat.<br><br>* <br> Zakończywszy w ten sposób skrótowy referat z artykułu profesora Ajdukiewicza, rozważmy obecnie