przedmowach peany na jej cześć. Ale w tym samym kierunku modyfikował swoje założenia w tekście, w którym o podobny koniunkturalizm trudno by autora posądzić - w opublikowanym w marcu 1834 roku tomie esejów, zatytułowanym Littérature et philosophie mélées. Hugo opatrzył go obszernym wstępem, w którym prezentował swe poglądy estetyczne, nieco miejsca poświęcając także dramatowi. Nadal był przekonany, że gatunek dramatyczny jest formą poezji jego epoki i przyszłości; wymagał od dramatu monumentalności, zarówno formy jak tematu. Pisał o tym we wzniosłym tonie, ale wielkość dramatu wiązał teraz przede wszystkim z jego funkcją społeczną, z oddziaływaniem teatru. Gdyż "w naszych czasach zwątpienia i ciekawości