Stalina".<br>Na pogrzebie ojca Renaty przemówień nie słyszałem, gdyż zająłem dalekie, skromne miejsce, kompania honorowa oddała salwę w powietrze, a ja postanowiłem poczekać na Tereskę, która stała tuż przy trumnie, między wdową a Renatą. Do trzech kobiet podchodzili z kondolencjami byli kombatanci stalinowskiego zaciągu, ale zauważyłem, że wielu z nich potrząsa ręką żony, a ignoruje córkę i wnuczkę. Obawiałem się, że Tereska wyciągnie nagle z torby drukowane w mojej piwnicy publikacje o zbrodniach stalinowskich w Polsce i rozda staruszkom. Ale Tereska uszanowała wieczny odpoczynek dziadzia, wzięła pod rękę Renatę i wkrótce doczekałem się obu pań. Odłączyły się od wdowy, żeby swoim