przeciągłe spojrzenia. Gdzieś z tyłu Pacia wybuchnęła gwałtownym szyderczym śmiechem. W tym momencie Polek przysiągł sobie w duchu okrutną zemstę.<br>- Może nie chcesz? - spytała nagle Puciałłówna.<br>- Chcę, i owszem - stęknął niezdarnie. Przechodzili teraz obok Kękusia otoczonego swoimi oficerami. Zmrużył oczy, patrzył na nich z obojętną ciekawością. Puciałłówna wsparła się bardzo poufale na ramieniu Krywki. Polek potknął się na płytach chodnika, lecz nagły ból nie ulżył jego niedoli.<br>- Może pójdziemy za szkołę? - spytała Puciałłówna.<br>- Czemu nie. Tu był cień i chłodna plątanina winogradu. Wisia puściła jego ramię.<br>- Chcę wszystko wiedzieć, co było wczoraj. Odprowadzisz mnie do domu? Serce Polka zastukało nagle jak