od wielu godzin.<br> Tomek okazał się dobrym towarzyszem w złej przygodzie. Sam rozdzielał<br>resztki prowiantów, nie narzekał na głód ani pragnienie i nie zgadzał<br>się, aby opiekun odstępował mu własne mikroskopijne racje.<br> - Zawarliśmy przyjaźń i nie zgodzę się na to, żeby pan cierpiał głód<br>i pragnienie przeze mnie - mówił z powagą. - Ja mogę nawet jeść mniej<br>niż pan, bo jestem o wiele mniejszy.<br> Znów nastała męcząca, parna noc. Przyjaciele długo nie mogli zasnąć.<br>Konie, coraz bardziej dręczone pragnieniem, zachowywały się bardzo<br>niespokojnie. Leżeli więc rozmyślając, ile to zamieszania musiała<br>spowodować ich niefortunna wycieczka. Byli przekonani, że burza<br>piaskowa zmusiła również Wilmowskiego