rozwoju. Jakkolwiek nauki pedagogiczne w Polsce Ludowej mają za sobą niejedno osiągnięcie, to przecież stają one dziś w obliczu zadań, którym sprostanie wymaga radykalnego i szybkiego usunięcia z nich tego wszystkiego, co już dotąd nie sprzyjało ich pełnemu rozkwitowi i sprawiło, że dziś dostrzegamy już nie tylko sukcesy, lecz także poważne braki i niedociągnięcia. Nie jest wprawdzie tak, aby nauki te nadal tkwiły w zastoju. Można z całą pewnością powiedzieć, że rozpoczął się już w nich wewnętrzny proces doskonalenia i odnowy. Tym bardziej jednak potrzebne jest wówczas wyraźne uświadomienie sobie bliższych i dalszych celów rozwoju pedagogiki oraz braków, które na tej