realizmu krytycznego, XIX wiecznego na Zachodzie). Przy tym Bogucki, porównując Matejkę do Delacroix, daje naturalnie Matejce palmę pierwszeństwa stwierdzając, że Delacroix uciekł "od barykady rewolucyjnej w efektowną egzotykę i fantastyczność".<br>Po przeczytaniu takiego tekstu krytyki malarskiej czyż jest dziwne, że trzeba się przymuszać, by dalsze teksty tego samego krytyka czytać poważnie. A przecież tenże Bogucki w 1955 roku nazywa ironicznie "młotem na czarownice" artykuły, które należały do tej samej ofensywy "planowania kultury", co jego artykuły ówczesne, do tego samego "zapotrzebowania społecznego", gdzie te same tendencje wyrażone są jedynie brutalniej, gdzie p. Krajewska pisze o zdobyczach formalnych "reklamowanych przez agentów kulturalnej ekspansji