idzie Janka Birmin. Przystaje przy poręczy, podpiera pięścią brodę i wpatruje się w nas bezczelnie.<br>- Co pani patrzy jak sroka na malowane wrota? - mówię naprawdę zły.<br>- Po pierwsze, mówi się jak "sroka w kość", a po drugie, po co pan tej francuskiej sroce w głowie przewraca? Mógłby się pan trochę poważniej zachowywać w obozie dla internowanych w czasie wojny światowej. Tu nie Planty ani Aleje Ujazdowskie. Zaraz idę do leutnanta wszystko mu opowiedzieć, już on pana poinformuje, jak powinien się zachowywać syn podbitego narodu. - Zastanowiła się chwilę, a potem dodała niespodziewanie poważnie: - Źle panu z oczu patrzy. Ta francuska sroka jeszcze