wynurzały się. Niewody jedwabne<br> jeżyły rozognione me nozdrza...<br>MATKA głaska go po twarzy<br> niegdyś... Twe piersi dwa cienie rzucały<br> na mój krajobraz utkany z motyli...<br> Stałem w pośrodku... Nieskończenie mały...<br>MATKA z czułością ukaże wysokość dziecka, zawartą<br>między kciukiem i palcem wskazującym Tyli. (SŁOWACKI całuje palce MATKI,<br>której twarz naraz poważnieje)<br>Ten... ten, co Ci podróż na Wschód zafundował... co to<br>za jeden? (uśmiech ironiczny) Za co on taki hojny?<br>SŁOWACKI z dumą To... Polak. On poezję kocha dla<br>żywych ludzi pisaną.<br>MATKA ledwie zaznaczonym uśmiechem wyraża swój sceptycyzm No... a u tej<br>księżny we Florencji... toście tylko<br>rysowali jeziora i