coś szczególnego, skoro wśród biografów Kanta<br>odnajdujemy nazwisko de Quincey'a, autora rozprawy<br>o Zbrodni jako sztuce pięknej.<br> Życie Kanta jest strukturą: wydaje się być raczej<br>dziełem przyrody niż człowieka. Jeśli jest jednak w tym<br>żywocie coś, co kojarzy się z precyzją pajęczyny i kryształu,<br>to skojarzenie takie oparte jest na powierzchownej tylko<br>analogii. Brak mu właśnie tej asymetrii, którą odnajdujemy<br>w rysunku klonowego liścia i tak podobnym do klonowego<br>liścia rysunku dłoni. Brak mu tej asymetrii, która różni<br>lewą połowę twarzy od prawej - jest groza i spokój<br>gipsowego odlewu pośmiertnej maski. "Sztuka - pisał<br>z właściwą sobie pedanterią - różni się od natury