beta (m.cz.=2ˇ40 000), przenikającego błonę lipidową komórki. Jego fosforylacja i defosforylacja wywołuje zmiany konformacji odpowiedzialne za aktywność biologiczną. W stanie zdefosforylowanym(rys. 1.4, symbol X) centrum wiążące jony sodowe znajduje się na wewnętrznej powierzchni błony komórkowej - po stronie cytoplazmy. Po przyłączeniu Na+ (X+NaoXNa)pojawia się powinowactwo do ATP-eksponowane zostaje centrum fosforylacji. Efektem tej fosforylacji jest kolejna zmiana konformacji (XNa›YNa), powodująca zmniejszenie się siły wiązania jonu Na+ i jego uwolnienie na zewnątrz komórki (YNa›Y+Na). Zwiększa to aktywność centrów wiążących pozakomórkowy K+ (Y+K›YK). Przyłączenie jonu potasowego wywołuje defosforylację i