Ale z ciebie dyplomata, Paragon. - Co robić, panie asystencie... 2<br>Słońce stało już wysoko ponad basztą zamku, kiedy chłopcy znaleźli się znowu w kolumnowej sali lewego skrzydła ukryci za granitową kolumną łowili najdrobniejsze odgłosy. Cisza zalegała salę. W tej ciszy spoza murów dolatywał czysty, melodyjny śpiew kosa. W bluszczu i powojach brzęczały roje much. Basował im przez chwilę trzmiel, a ponad wszystkim wzbijał się świergot jaskółek, przecinających czarnymi zygzakami spłacheć jasnego nieba.<br> - Przebieramy się - szepnął Mandżaro.<br>Paragon cisnął na ziemię zwitek prześcieradeł i bandaży. - Kto będzie Białą Panią?<br> - Możesz być ty. - Dobrze.<br>Mandżaro zarzucił na ramiona wielki, na czarno pomalowany worek