prosta ekspansja osiadłych filtratorów z płycizn ku głębinom, lecz historia bardzo zawiła. Więcej od szczątków szkieletowych mówią o niej skamieniałe tropy - ślady aktywności życiowej zwierząt penetrujących grząski osad, spoczywających na nim lub wydobywających się spod jego zwałów. Nie tylko nadmiar osadu jest zagrożeniem. Jeśli nawet tempo osadzania drobin mineralnych jest powolne, bakterie rozkładając resztki organiczne w głębi osadu już złożonego zabierają tlen, a wydzielają toksyczne związki chemiczne, przede wszystkim siarkowodór.<br>Wyrazem tego jest obfitość siarczków żelaza, które przekształcają się stopniowo w najbardziej trwałą krystaliczną odmianę - piryt (ryc. 7.1). Niełatwo więc wykorzystać do życia środowisko morskiego błota.<br>W ekosystemach kambru i