drągi, albo dźwignie do mycia i smarowania wozów, koła i reszta potrzebnych sprzętów. Zupełnie z tyłu, w rogu, stały bryczki przykryte białymi płachtami. Tak otulone były istnym uosobieniem podróży z jej wszystkimi interesującymi, a wciąż nieodgadnionymi przeżyciami. <br>"Badtku! Prosimy, daj nam wsiąść!" "Nie! Nie! Toż to nonsens! Dzień przed wyjazdem powóz zajedzie przed drzwi, do pakowania i będzie już tam stał. Wtedy możecie wsiąść, ale nie tutaj, po ciemnicy!" Przynajmniej go widzieliśmy ... . Teraz zbliżanie się tego wielkiego wydarzenia jakim był wyjazd, stawało się dla nas coraz bardziej widoczne poprzez nerwową atmosferę panującą w domu. Kufry stały na ziemi w pokoju dziecinnym