sztukę, zapewniającą dostęp do funkcji politycznych, finansowych, dyplomatycznych i wojskowych. Były to właściwie zbiory różnych maksym i sentencji, mających cele praktyczne i przeznaczone wyłącznie dla kręgów arystokratycznych. Miały formę rad ojca dla syna, gdyż funkcje, których wykonywanie miały ułatwić, były pierwotnie wyłącznie dziedziczne. Później, jak na to wskazuje Nauka Duaufa, powstały specjalne szkoły, w których uczono "synów możnych", przekazując im wiadomości potrzebne przyszłym pisarzom. <br>Również na terenie Mezopotamii rozwinęła się wcześnie literatura sapiencjalna. W akadyjskich tekstach z XVIII w. p.n.e. spotyka się już przysłowia podobne do biblijnych oraz rady mające pomóc w zdobyciu &lt;page nr= 205&gt; i zachowaniu mądrości. Świadczą one, że