komputerowego. Na początku lat 90. wynikała ona w sposób naturalny z adaptowanej stylistyki oznaczania produktu, adresowanego do użytkowników profesjonalnych. Była ona jednak nieatrakcyjna i często niezrozumiała dla przeciętnego użytkownika. Zaczęła więc stopniowo ulegać zmianie. W efekcie przełożono chłodny profesjonalizm na identyfikację przedstawiającą proste formy geometryczne, żywą kolorystykę oraz przystępny i powszechny język werbalny. Produkt stopniowo zaczął się personifikować i tracić dystans do użytkownika. Ciekawe, że w sposób zwrotny "łagodniejsza" stała się też identyfikacja profesjonalnych ofert informatycznych. A zatem tworzony zapis obrazu produktu, oprócz cech ułatwiających wyodrębnienie go spośród innych zbliżonych ofert, zawierać musi określony układ typowych elementów, inaczej<br>&lt;page nr=91&gt;<br>bowiem może pozostać