wzruszył ramionami:<br>- Sam nie, nie miał okazji. Ale przysłużył się niejednemu. - To potworne!<br>- Cóż chcecie? Ratował siebie.<br> - W taki sposób? Nie, w głowie mi się pomieścić nie może , żeby taki człowiek...<br>- A jednak. Podziwiam tylko, że odważył się po tym wszystkim wrócić. Inna rzecz, że niewielu świadków żyje. Pod zmienionym poza tym nazwiskiem działał... kto wie, mogło mu się udać.<br>Podgórski gwałtownie się podniósł i podszedł do okna:<br>- Teraz rozumiem... cała ta rozmowa... to jasne! I ja, głupi, niczego się nie domyśliłem! Do głowy mi nawet nie przyszło podejrzenie. - Odwrócił się nagle. - Ale dlaczegóż nie powiedzieliście mi tego przedtem?<br>&lt;page nr=121&gt; Szczuka zamyślił się