proponowaniu młodzieży szkolnej ustalonego, zatwierdzonego przez władze zestawu lektury? Na egzekwowaniu od uczniów znajomości ustalonych pozycji literatury pięknej? Na zobowiązaniu młodzieży szkół średnich do prenumerowania określonych tytułów czasopism literackich czy fachowych? To prawda, tak dzieje się w szkołach. Nie wyczerpuje to jednak sprawy i - co ważniejsze - nie wystarcza do ukształtowania pożądanego nawyku codziennego, wypływającego z własnej potrzeby sięgania przy każdej okazji do źródła pisanego, do komentarza, do prasy, ustawy czy normatywu. Prowadzone w szkole lekcje biblioteczne nie stanowią wystarczającej zachęty do konfrontacji kilku lub choćby dwóch tekstów na określony temat, do zwrócenia uwagi na istniejącą przecież możliwość spojrzenia na ten sam