drugim akcie, kiedy dom rodzinny zmienia się w królewski dwór, gdzie Henryk gra najpierw rolę następcy tronu, a później - monarchy.<br>Henryk widzi w Pijaku swe wtóre ja, cień swój albo sobowtóra: to "kapłan bozbożny dziwnego obrządku... To kapłan psychologiczny!" (Dr 192) Przyzwala on oczywiście pożądaniu Henryka, więcej nawet, on to pożądanie wyraża. "Erotyczne siły pchały mnie w dół" - wyznawał Gombrowicz w rozmowach z Dominikiem de Roux i osobliwe pokrewieństwo trzech heroin jego dramaturgii poświadcza, że seks wabił go tym co prymitywne, głupie i prostackie... tym co "elementarne, najniższe" (Dz IV 28). Dla Henryka zaspokojenie możliwe byłoby dopiero po pokonaniu rodziców, którzy